مدیریت آب. پساب‌های غنی از مواد مغذی از مزارع پرورش میگو خالدار می‌توانند باعث شور شدن، کاهش عملکرد ، ایجاد درگیری با سایر کاربران آب و زمین ، یا تأثیر بر اکوسیستم‌های ساحلی شوند.
رسوبات ریخته شده به آبراه ها و نهرهای ساحلی بر رشد و بقای حرا تأثیر می گذارد. پساب تصفیه نشده نیز یکی از عوامل اپیدمی بیماری در میگو است . توصیه کارشناسان به کشاورزان معمولاً محدود کردن تبادلات آب و بهبود کیفیت پساب است.
برخی از محققان در مکزیک برای کاهش پساب از استخرهای پرورش میگو دریایی ، چندپروری با دوکفه ای و ماهی را ترویج کرده اند، در حالی که برخی دیگر بر نیاز به سیستم های بسته تر برای کاهش خطرات بیماری تاکید کرده اند.
در سال 2004، هیچ مزرعه پرورش میگو پفکی ترد در جنوب سونورا پساب خود را تصفیه نکرد.
با این حال، 2 قانون زیست محیطی وجود دارد که تخلیه پساب از صنایع از جمله آبزی پروری را تنظیم می کند. این مقررات حداکثر بار جامدات محلول و سایر آلاینده ها را در آب های طبیعی تعیین می کند.
بسیاری از افرادی که با آنها صحبت کردیم اعتراف کردند که این قوانین به ندرت اجرا می شوند. برخی تحقیقات در سونورا در مورد آلودگی تالاب های ساحلی و مزارع پرورش میگو جنوب با آفت کش ها انجام شده است.
- منابع:
- تبلیغات:
